Συνουσία και Διάμεση Κυστίτιδα: Επεξήγηση του Άλγους και Προγραμματισμός της Αυτοφροντίδας

Ανδρέας Γεωργιόπουλος

Περίληψη

Η διάμεση κυστίτιδα είναι νόσος που μπορεί να προκαλέσει διαταραχή ορισμένων όψεων της ζωής του ατόμου. Η συχνοουρία και επείγουσα έπειξη προς ούρηση, μαζί με διαλείπον ή συνεχές υπερηβικό άλγος είναι τα κυρία συμπτώματα της νόσου. Η νόσος παρατηρείται κυρίως στις γυναίκες σε αναλογία 10:1 προς τους άνδρες. Αν και δεν υπάρχει συμφωνία για τις πιθανές αιτίες της νόσου, υπάρχει όμως, χαρακτηριστική συμφωνία ότι η διάμεση κυστίτιδα μπορεί να έχει σημαντικές επιδράσεις επί των σεξουαλικών σχέσεων. Οι ασθενείς με διαμέση κυστίτιδα έχουν την εμπειρία επιπρόσθετου άλγους με την σεξουαλική δραστηριότητα, γεγονός που μπορεί να προκαλέσει συζυγικά προβλήματα. Η κατανόηση ορισμένων από τις πιθανές αιτίες των σεξουαλικών προβλημάτων με την διαμέση κυστίτιδα μπορεί να ελαττώσει τη δυσφορία των ασθενών με διάμεση κυστίτιδα και των συντρόφων των και δυνατόν να διευκολύνει την ανάπτυξη και εφαρμογή στρατηγικών αυτοφροντίδας για την αντιμετώπιση των προβλημάτων.

Sex and Interstitial Cystitis: Explaining the Pain and Planning Self-Care

Abstract

Interstitial cystitis is a disease that can disrupt many aspects of a person’s life. Urinary frequency and urgency, along with of intermittent or constant suprapubic pain are the cardinal symptoms for the painful bladder condition that affects nearly 10 times more women than men. Although there is little agreement about the cause of the disease, there is considerable agreement that it can have profound effects on sexual relationship. Patients with interstitial cystitis frequently experience added pain with sexual activity. The understanding of some of the possible causes of sexual problems may reduce the distress of patients with interstitial cystitis and their partners and can facilitate the development and implementation of successful self-care strategies to address these problems.

Εισαγωγή

Η διάμεση κυστίτιδα (ΔΚ) είναι νόσος που μπορεί να προκαλέσει διαταραχή ορισμένων όψεων της ζωής του ατόμου. Η συχνουρία και η κατεπείγουσα ανάγκη για ούρηση μαζί με το διαλείπον ή συνεχές υπερηβικό άλγος, είναι τα κύρια συμπτώματα για αυτή τη χρονία επώδυνο κατάσταση της ουροδόχου κύστεως. Η κατάσταση αυτή παρατηρείται κυρίως στις γυναίκες, η δε αναλογία είναι γυναίκες: άνδρες 10:1. Στις Η.Π.Α., έχει υπολογιστεί ότι υπάρχουν περισσότερα από 500.000 άτομα που μπορεί να έχουν ΔΚ. Αν και υπάρχουν σημαντικές διαφωνίες ως προς την αιτιολογία της νόσου, υπάρχει όμως, χαρακτηριστική συμφωνία ότι η ΔΚ μπορεί να έχει πολύ σημαντικές επιδράσεις επί των σεξουαλικών σχέσεων.^1-3

Οι ασθενείς με ΔΚ συχνά έχουν την εμπειρία επιπροσθέτου άλγους με την σεξουαλική δραστηριότητα, γεγονός που μπορεί να προκαλέσει συζυγικά προβλήματα⁴. Αν και η συσχέτιση αυτή δεν υποστηρίζεται σε όλες τις μελέτες, οι ασθενείς με ΔΚ και οι σύντροφοί των βρίσκονται συχνά σε κατάσταση εξαιρετικής δυσφορίας, η οποία και διαταράσσει την σεξουαλική σχέση και συχνά ζητούν απεγνωσμένα βοήθεια. Αν και όλοι οι ασθενείς δεν είναι αγχώδεις, εν τούτοις η πληροφόρηση την οποία έχουν είναι αρκετά συγκεχυμένη.

Στην παρούσα ανασκόπηση παρέχονται σημαντικές πληροφορίες για την αντιμετώπιση του σημαντικού αυτού προβλήματος.

Επώδυνη Συνουσία (Dyspareunia)

Μολονότι οι γυναίκες με ΔΚ ή με οποιαδήποτε χρονία νόσο μπορεί να έχουν την εμπειρία πολλαπλών σεξουαλικών δυσκολιών, το παράπονο της επωδύνου συνουσίας είναι ένα από τα πλέον συχνά ακούσματα των ιατρών. Η «επώδυνη συνουσία» μπορεί να είναι είτε παθολογική ή ψυχική διάγνωση και τα κριτήρια είναι διαφορετικά για την κάθε μία. Η παθολογική διάγνωση της επωδύνου συνουσίας αναφέρεται στη επώδυνη συνουσία, οποιασδήποτε αιτίας. Η ψυχιατρική διάγνωση της επωδύνου συνουσίας περιλαμβάνει το άλγος που παρατηρείται προ, κατά την διάρκεια ή μετά την συνουσία, αποκλειόμενης της επωδύνου συνουσίας που προκαλείται από κολεόσπασμο, ανεπαρκή λίπανση ή οποιαδήποτε διαπιστούμενη οργανική βάση για το άλγος⁵. Ο κολεοσπασμός είναι «ακούσιος σπασμός του πυελικών μυών που περιβάλλουν το εξωτερικό τρίτον του κόλου⁶ (Εικόνα 1). Θα πρέπει να αναφερθεί ότι ορισμένες γυναίκες με ΔΚ έχουν άλγος συνδυαζόμενο με την σεξουαλική διέγερση, με ή χωρίς οργασμό, που μπορεί να μην συνδυάζεται με την ετεροφυλική συνουσία. Οι πιθανές αιτίες της εν λόγω δυσφορίας, οπωσδήποτε, δεν είναι απαραίτητο να συνδέονται με τραύμα ή σεξουαλική αποστροφή⁷.

Οι πλέον συχνές αιτίες για την επώδυνη συνουσία περιλαμβάνουν τα αποστήματα, συμφύσεις και φλεγμονές ή λοιμώξεις του κόλπου, μήτρας ή ορθού ή ουρήθρας, όπως επίσης την ενδομητρίωση, κυστεοκήλη, ανεπαρκώς επουλωθείσες αιδοιοτομίες και νόσους όπως είναι ο σακχαρώδης διαβήτης, το σύνδρομο Bechet και το σύνδρομο Sjogren⁸.

Μια αιτία της επωδύνου συνουσίας είναι η εστιακή αιδοιίτις, μη λοιμώδης κατάσταση η οποία επίσης ονομάζεται φλεγμονή του μικρού προδομικού αδένα. Σύμφωνα με μια μελέτη η ΔΚ και η εστιακή αιδοιίτις θεωρούνται ότι είναι αυτοανόσης αιτιολογίας⁹.

Ορισμένοι ερευνητές συνδέουν την ΔΚ με την αυξημένη πυελική αγγειοβριθεία ή εννεύρωση στην ουροδόχο κύστη, η οποία ακολούθως μπορεί να σχετίζεται με την ανάπτυξη αμφοτερόπλευρης εν τω βάθει επώδυνης συνουσίας. Η κατάσταση αυτή δεν θα πρέπει να συγχέεται με καταστάσεις που συνδυάζονται με δυσκολία κατά την συνουσία ή λίπανση¹⁰. Η αμφοτερόπλευρη εν των βάθει επώδυνη συνουσία μπορεί να σχετίζεται με διατεταμένο πυελικό αγγειακό δικτύου, περιλαμβανομένων ευρέως αγγειωβριθών συνδέσμων και άλλων καταστάσεων, χαλαρώς συνδεομένων υπό τον όρο «πυελικό συμφορητικό σύνδρομο»⁶.

Ορισμένοι ασθενείς με ΔΚ έχουν εππιπλεκόμενο σύμπτωμα την γεννετική φλεβοσυμφόρηση, η οποία μπορεί να δημιουργεί αυτό το οποίον ο McCormick επεκάλεσε επώδυνη «σκληρή παρωδία» της σεξουαλικής υπερδιεγέρσεως⁷. Άλλοι, όμως, σημειώνουν επί του θέματος τις πιθανότητες ότι οι ανεπάρκειες των μεταεμμηνοπαυσιακών οιστρογόνων μπορεί να σχετίζονται με την ελάττωση της κολπικής αιματικής ροής και λιπάνσεως⁸. Η συμπαθητική αντανακλαστική δυστροφία είναι μια επώδυνη κατάσταση συνοδευομένη με δυσλειτουργία της συμπαθητικής αυτομάτου εκροής μετά την προσβολή του οργάνου. Ορισμένοι πιστεύουν αυτή είναι υποκείμενη αιτία για των ΔΚ, επειδή είναι δυνατόν επίσης να προκαλέσει ελάττωση της αγγειακής αιματικής ροής⁹.

Αν και μέχρι ολίγων ετών επιστεύετο ότι η ΔΚ ήταν νόσος των μεταεμμηνοπαυστικών γυναικών, διάφορες μελέτες έδειξαν ότι η νόσος μπορεί να παρατηρηθεί σε οποιαδήποτε ηλικία, ακόμα και στα παιδιά³. Στις περιπτώσεις των νεαρών ασθενών με ΔΚ, οι πιθανότητες της ενδομητρίωσης ή ερεθισμού από την χρήση προφυλακτικών ή διαφραγμάτων αποτελούν παράγοντες που συμβάλλουν επιπροσθέτως στην επώδυνη συνουσία¹⁰.

Ορισμένοι από τους ασθενείς με ΔΚ μπορεί να αναμένεται ότι θα έχουν κολεοσπασμό. Η επώδυνη συνουσία και κολεοσπασμός είναι αναπόφευκτα συνδεδεμένα, επειδή ο κολεοσπασμός μπορεί να είναι ο αιτιολογικός παράγοντας της επωδύνου συνουσίας και, παρομοίως, τα επαναλαμβανόμενα επεισόδια της επωδύνου συνουσίας είναι πιθανώς η αιτία του κολεοσπασμού¹¹. Ο πλέον συχνά αναφερόμενος οργανικός προάγγελος της επωδύνου συνουσίας είναι η ανεπαρκής λίπανση του κόλπου, η οποία μπορεί να συνδυάζεται με ανεπάρκεια οιστρογόνων, αντιϊσταμινικά, άγχος και ανεπαρκή διέγερση¹⁰. Ακόμη και εάν οι ασθενείς έχουν επαρκή οιστρογόνα και μη προϋπάρχον άλγος, τα φάρμακα και πιθανώς οι συνδυασμοί φαρμάκων που χρησιμοποιούνται για την θεραπεία της ΔΚ μπορεί να προδιαθέσουν σε προβλήματα συνδυαζόμενα με ανεπαρκή λίπανση, αναστολή της διεγέρσεως και προβλήματα οργασμού^10,12 (Πίνακας 1).

Διάφορες επιπρόσθετες θεωρίες έχουν προταθεί σχετικά με το άλγος που συνδυάζεται με την συνουσία σε ασθενείς με ΔΚ¹². Για τις γυναίκες που έχουν χρονίως επώδυνο ουροδόχο κύστη με ή χωρίς συνοδό ουρηθρίτιδα, το πιθανό τραύμα που σχετίζεται με την διάρκεια, την ένταση ή την θέση για την σεξουαλική επαφή μπορεί να δίνει την εντύπωση της ευκρινούς προελεύσεως του άλγους. Παρά ταύτα, ο Gillespie² πιστεύει ότι το μέγιστο του άλγους στην ΔΚ σχετίζεται με την απελευθέρωση διαφορών νευροδιαβιβαστών (ακετυλχολίνη, νοραδρεναλίνη και σεροτονίνη) στα τοιχώματα της ουροδόχου κύστεως τα οποία υφίστανται τοπικώς ερεθισμό και μπορεί να απελευθερωθούν σε στρεσσογόνες καταστάσεις. Η παρουσία στα ούρα τρυπτοφάνης, τυραμίνης και τυροσίνης (προϊόντα παραγόμενα από ορισμένα τρόφιμα, όπως είναι πεπαλαιωμένα τυριά, σοκολάτα, μπανάνες ή κόκκινο κρασί) μπορεί να αυξήσουν τα επίπεδα της σεροτονίνης και νοραδρεναλίνης στην ουροδόχο κύστη και προκαλούν άλγος. Μπορεί να συμπεριλαμβάνονται οι νευρικοί οδοί εντός του τριγώνου της ουροδόχο κύστεως και η ουροδόχος κύστης, επειδή η διέγερση κατά την διάρκεια της συνουσίας μπορεί να προκαλέσει την απελευθέρωση ιόντος. Το απελεθερούμενο ιόν διεγείρει τις ερεθισθείσες περιοχές της ουροδόχου κύστεως, κλειτορίδας και ουρήθρας με αποτέλεσμα αιφνίδια άλγη ή έντονα αισθήματα και επείγουσα έπειξη. Κατά τον Gillespie¹⁶, οι διάφοροι ανταγωνισμοί κατά τον οργανισμό μπορεί να προκαλέσουν προσωρινή ανακούφιση από το άλγος επειδή αναστέλλουν τα εν λόγω νεύρα.          

Πόσο Συχνή Είναι η Επώδυνη Συνουσία Μεταξύ των Ασθενών με ΔΚ;

Σύμφωνα με τα στοιχεία μιας μελέτης³  που περιελάμβανε περισσοτέρους από 1.000 ασθενείς με ΔΚ, 63% είχαν επώδυνη συνουσία κατά την εμφάνιση της νόσου, ενώ 57% δήλωσαν ότι εξακολουθήσουν να έχουν επώδυνη συνουσία. Σε μια μελέτη του Duke University στην οποία μελετήθηκε ιδιαιτέρως ο χρόνος εμφανίσεως και η διάρκεια του άλγους κατά την διάρκεια της συνουσίας³. Για παράδειγμα, 90% των ασθενών είχαν άλγος κατά την είσοδο, εν τω βάθει διείσδυση, ενώ ποσοστό <35% ανέφεραν άλγος συνδυαζόμενο με ή οργασμό. Ποσοστό <10% ισχυρίζεται ότι δεν είχαν άλγος, με το 65% να έχει άλγος «συνήθως» ή «πάντοτε»¹³.

Άλλα Σεξουαλικά Προβλήματα

Σεξουαλικά προβλήματα μη απαραιτήτως σχετιζόμενα με την επώδυνη συνουσία είναι συχνά μεταξύ των ατόμων με οποιαδήποτε χρονία νόσο⁸. Προφανώς, οποιοδήποτε είδος άλγους είναι δυνατόν να αποσπάσει και ελαττώσει την σεξουαλική διέγερση και απόλαυση. Η κόπωση η οποία μπορεί να συνοδεύει την χρονία νόσο μπορεί να αυξήσει σε μεγάλο βαθμό την επιθυμία για ύπνο, η οποία προκαλείται από το άλγος λόγω της αϋπνίας και της νυκτουρίας. Επιπρόσθετα, ορισμένοι ασθενείς με ΔΚ έχουν οσφυϊκό ή άλλης μορφής αρθριτικό άλγος το οποίο μπορεί να περιορίσει την κινητικότητα και τις συνακόλουθες εστίες του άλγους και άγχους ως προς το άλγος^3,5. Η κατάθλιψη, η οποία συχνά σχετίζεται με την ελαττωμένη Libido, είναι καλώς γνωστή διαταραχή συνοδεύουσα χρονία νόσο, χρόνιο άλγος και στέρηση ύπνου. Διάφορες μελέτες έχουν δείξει ότι το χρόνιο άλγος οποιασδήποτε προελεύσεως προηγείται της καταθλίψεως¹⁴. Η κατάθλιψη επιδρά πιθανότατα επί όλων των όψεων της ζωής του ατόμου και ιδιαιτέρως στην ελάττωση της σεξουαλικής επιθυμίας 8.

Σεξουαλική Ανταπόκριση της Γυναίκας

Οι ασθενείς είναι συχνά καταταραγμένες όχι μόνον όσον αφορά την διάσπαση των σεξουαλικών σχέσεων, αλλά, επίσης επειδή αυτές είναι σε αδυναμία να εξηγήσουν στους συντρόφους των ακριβώς γιατί έχουν άλγος και πως μπορούν να το αντιμετωπίσουν. Για την καλύτερη κατανόηση των πιθανών λόγων όσον αφορά την δυσκολία ή των επώδυνη σεξουαλική δραστηριότητα είναι χρήσιμο να γίνει μια διερεύνηση του εύρους του προβλήματος της σεξουαλικής ανταποκρίσεως της γυναίκας και να προσδιοριστούν οι πιθανές λύσεις βασιζόμενες στον χρόνο εμφανίσεως και στην συχνότητα των προβλημάτων. Πρέπει να εξεταστούν λεπτομερώς τα προβλήματα της λιπάνσεως, αγγειοσυμφορήσεως ή τραύματος των ανατομικών περιοχών.

Φάσεις της Σεξουαλικής Ανταποκρίσεως

Προθυμία: Η φάση αυτή προηγείται της επιθυμίας και η εξήγηση γίνεται επί τη βάσει ορισμένων παραγόντων στους οποίους περιλαμβάνονται η σχέση, η περίπτωση και προηγούμενες εμπειρίες για το άτομο που θα είναι πρόθυμο να απασχοληθεί στην σεξουαλική δραστηριότητα χωρίς επιθυμία ή χωρίς προθυμία¹³.

Επιθυμία: Η φάση αυτή (επίσης ονομάζεται όρεξη) μπορεί να είναι από πλευράς εμπειρίας διανοητική, συναισθηματική ή φυσική. Αυτή περιλαμβάνει και τις φαντασιώσεις¹⁴.

Υπερδιέγερση (Έξαψη): Το αποτέλεσμα της φυσικής ή ψυχικής διεγέρσεως. Παρατηρούνται φυσιολογικές μεταβολές οι οποίες περιλαμβάνουν, στην γυναίκα, την λίπανση του κόλπου, την αγγειοσυμφόρηση των οργάνων της πυέλου, ουρηθρικού και περινεικών και αυξημένη νευρομυική τάση. Υπερδιέγερση (έξαψη) μπορεί να προκαλέσει η οπτική διέγερση οπουδήποτε στο σώμα. Η φάση αυτή ευκόλως διακόπτεται δια της αποσπάσεως της προσοχής ή αναστατώσεως^10,14.

Οροπέδιο (Υψίπεδο): Η φάση αυτή παρατηρείται όταν υπάρχουν αυξημένα ή διατηρούμενα επίπεδα εμπειρίας συνοδευόμενα από έντονη αγγειοσυμφόρηση του εξωτερικού τρίτου του κόλπου. Η διάρκεια αυτής της φάσεως ποικίλλει ευρέως. Η λίπανση είναι ελαττωμένη¹⁴.

Οργασμός: Ο οργασμός πιθανότατα επιτυγχάνεται δια την μεσολαβήσεως νευροφυσιολογικών μηχανισμών, στην δε γυναίκα ο οργασμός συνίσταται σε ήπιες μέχρι ισχυρές ρυθμικές συσπάσεις της μήτρας, του εξωτερικού τρίτου του κόλπου, τον ορθικού σφικτήρα και της ουροδόχου κύστεως και της ουρήθρας¹⁴. Υπάρχει σημαντική διακύμανση στην διάρκεια, τακτικότητα και ένταση. Ο οργασμός, ωστόσο, είναι η συνολική ανταπόκριση του οργανισμού η οποία αποδεικνύει τις εγκεφαλικές μεταβολές και μπορεί να παρατηρηθεί ακόμη και σε γυναίκες στις οποίες έχει αφαιρεθεί η κλειτορίδα και στις παραπληγικές γυναίκες^14,15.

Αναγωγή: Ορισμένες γυναίκες, εν αντιθέσει προς τους άνδρες, είναι ικανές να επαναλάβουν τον ανωτέρω κύκλο χωρίς περίοδο «αναπαύσεως» και είναι «πολυοργασμικές». Στην φάση της αναγωγής (διαλύσεως) οι περιγραφείσες προηγουμένως μεταβολές αναστρέφονται καθώς οι οργασμικές συσπάσεις αρχίζουν να αντλούν το αίμα μακριά από τα όργανα της πυέλου και επαναφέρονται αυτά στο φυσιολογικό μέγεθος και ανατομική θέση^10,14. Επειδή οι ιστοί της ουροδόχου κύστεως ή της ουρήθρας είναι χρονίως φλεγμονώδεις στην ασθενή με ΔΚ, υπάρχουν αρκετά σημεία στον κύκλο της σεξουαλικής ανταποκρίσεως κατά τον οποίον το άλγος μπορεί να επιδεινώνεται.

Διαπίστωση των Προβλημάτων και Ανεύρεση Λύσεων

Οι πλέον αποτελεσματικές παρεμβάσεις για την θεραπεία την επωδύνου συνουσίας θα πρέπει πιθανότατα να σχετίζονται με την επίτευξη επαρκούς ανακουφίσεως από το προϋπάρχον άλγος της ΔΚ. Οι στρατηγικές της αυτοφροντίδας που έχουν προταθεί σε συνδυασμό με την κατάλληλη φροντίδα, μπορεί να περιλαμβάνουν:

1. Τροποποίηση της διαίτης δια της αποφυγής λήψεως ερεθιστικών τροφών ή εκείνων υψηλής περιεκτικότητας σε τρυπροφάνη, τυραμίνη ή τυροσίνη.
2. Εφαρμογή, θεληματικώς, καταλλήλου ασκήσεως και επιβολής μιας ή περισσοτέρων τεχνικών ελαττώσεως της καταπονήσεως (stress) μπορεί να παράσχουν σημαντική αίσθηση του ελέγχου του άλγους και ανταποκρίσεως στο άλγος. Οι Chalker και Whitmore¹ βρήκαν ότι μεταξύ των μεθόδων που είναι χρήσιμες σε καθημερινή βάση και κατά την διάρκεια της σεξουαλικής δραστηριότητας είναι φάρμακα, αυτοϋπνωση, αναπόληση (επαναφορά πράγματος στον νουν)
3. Για τις γυναίκες που έχουν σημεία ανεπαρκείας των οιστρογόνων (π.χ. κολπική ατροφία) και για αυτές που οι κίνδυνοι είναι χαμηλοί, η χρήση εξωγενών οιστρογόνων μπορεί να βελτιώσει την ακεραιότητα του βλεννογόνου και να αυξήσει την φυσική λίπανση του κόλπου
4. Η κατανόηση του κύκλου σεξουαλικής ανταποκρίσεως και της ΔΚ μπορεί να παράσχει καταπληκτική βοήθεια σε αμφοτέρους, ασθενείς και συντρόφους των .

Άλλες συστάσεις αναφερόμενες ειδικώς στην σεξουαλική αυτοφροντίδα περιλαμβάνουν τα εξής:

1. Αναφορά, σεβασμός στο άλγος
2. Καθησυχάζεται ο σύντροφος ότι δεν σχετίζεται με την νόσο και δεν υφίσταται θέμα προσωπικής απορρίψεως και ότι στο μέλλον το άλγος δεν θα επηρεάσει την μεταξύ τους σχέση.
3. Εάν η αίσθηση του επείγοντος συμπίπτει με την σεξουαλική διέγερση, ενημερώνεται ότι αυτή είναι συχνή ακόμη μεταξύ των γυναικών χωρίς ΔΚ¹⁰. Άπαξ επιτευχθεί ο επαρκής έλεγχος του άλγους μπορεί να εφαρμοσθούν διάφορα προγράμματα αυτοαντιμετωπίσεως. Τυπικό παράδειγμα αποτελούν οι ασκήσεις Kegel και η αυτόβουλη επιμήκυνση του διαστήματος μεταξύ των ουρήσεων^1,15.
4. Καθορίζεται κατά πόσον τα προσφάτως ληφθέντα φάρμακα μπορεί να συμβάλλουν στην ελάττωση της διεγέρσεως, λιπάνσεως ή εντάσεως του οργασμού. Εάν το άλγος πρωτίστως συνδυάζεται με τον οργασμό, τότε τα φάρμακα ή οι πρακτικές που αναστέλλουν την διέγερση και τον οργασμό μπορεί να είναι ωφέλιμα.
5. Εάν η ανεπαρκής λίπανση είναι πρόβλημα, χρησιμοποιείται ένα από τα διαθέσιμα προϊόντα. Ορισμένες γυναίκες αναφέρουν ότι μικρή ποσότητα ελαίου, σιέλου ή σπέρματος είναι επιτυχής. Πρέπει να σημειωθεί ότι ορισμένοι ασθενείς με ΔΚ τείνουν να εμφανίσουν υπερευαισθησία σε ορισμένα εμπορικά και φυσικά προϊόντα.
6. Η δυσφορία από την πυελική αγγειοσυμφόρηση μπορεί να εξαλειφθεί δια αποφυγής της σεξουαλικής διεγέρσεως με την χρήση της μεθόδου αποσπάσεως της προσοχής ή ανακουφιστικών μεθόδων. Εναλλακτικώς, ορισμένοι βρήκαν ανακούφιση δια μεγάλης ταχύτητος της εξελίξεως. Η εφαρμογή θερμού υφάσματος στο ηβικόν οστούν προ της διεγέρσεως μπορεί να επιταχύνει την διέγερση χωρίς τον κίνδυνο επιπροσθέτου τριβής από την διέγερση με το χέρι. Ορισμένες βρήκαν ότι η επιτάχυνση του οργασμού (ενίοτε με την διέγερση με το χέρι ή την χρήση δονητή) επίσης ανακουφίζει από την αγγειοσυμφόρηση⁹.
7. Έχει αναφερθεί ότι αμφότερα, ζεστό και κρύο, από διαφορετικές γυναίκες, είναι τονωτικά μετά την σεξουαλική δραστηριότητα. Ορισμένοι βρήκαν ότι το θερμό μέχρι καυτό μπάνιο μαλακώνει τους ιστούς και επιταχύνει την ανακούφιση από την πυελική αγγειοσυμφόρηση. Άλλοι βρήκαν ότι το ζεστό φαίνεται να υποστηρίζει την δυσάρεστη αγγειοσυμφόρηση και αυξημένο οίδημα του κόλπου στοιχεία τα οποία μπορεί να προδιαθέσουν σε λοιμώξεις¹³. Παρά ταύτα, άλλες γυναίκες βρήκαν ότι τα κρύα επιθέματα είναι καταπραϋντικά.
8. Η εμπειρία με διαφορετικές θέσεις συνουσίας έχει δείξει ότι μπορεί να είναι περισσότερο άνετη. Η διαπίστωση των χρόνων κατά την ημέρα όταν το άλγος είναι ελαττωμένο και η αποφυγή των χρόνιων της κοπώσεως μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση της  καταστάσεως. Οι περισσότερες γυναίκες αναφέρουν ότι η παρατεταμένη συνουσία είναι πολύ πιθανόν να προκαλέσει άλγος.
9. Αν και ορισμένες γυναίκες βρήκαν ότι η εμπότιση της ουροδόχου κύστεως με τοπικά αναισθητικά (π.χ. λιδοκαϊνη, υδροχλωρική βουπιβακαίνη) παρέχουν σημαντική ανακούφιση¹³, άλλοι βρήκαν ότι τα παράγωγα αυτά είναι εξόχως ερεθιστικά¹³.
10. Συνίσταται σε ορισμένες περιπτώσεις η αναζήτηση ψυχολογικής βοηθείας (ατομική ή καθ’ ομάδες) εάν υπάρχουν προβλήματα στις σχέσεις ή το ιστορικό σεξουαλικής καταχρήσεως μπορεί να είναι παράγοντας που συμβάλλει στα προβλήματα των σεξουαλικών σχέσεων.

Συμπέρασμα

Οι γυναίκες με ΔΚ έχουν την εμπειρία αριθμού συμπτωμάτων τα οποία σχετίζονται αμέσως ή εμμέσως προς τα προβλήματα των σεξουαλικών σχέσεων. Άλγος, επείγουσα έπειξη προς ούρηση και συχνουρία μπορεί να προκαλέσουν αϋπνία και κόπωση. Φάρμακα και άλλες θεραπείες που χρησιμοποιούνται για την ΔΚ μπορεί να συμβάλλουν στην ανακούφιση των παρατηρουμένων προβλημάτων σχετιζομένων με την ελαττωμένη λίπανση του κόλπου, σεξουαλική επιθυμία και οργασμό. Η κατανόηση ορισμένων από τις πιθανές αιτίες των σεξουαλικών προβλημάτων με την ΔΚ μπορεί να ελαττώσουν την δυσφορία των ασθενών με ΔΚ και των συντρόφων των και δυνατόν να διευκολύνουν την ανάπτυξη και εφαρμογή στρατηγικών αυτοφροντίδας για την αντιμετώπιση των εν λόγω προβλημάτων.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1. Jones CA, Nyberg L. Epidemiology of interstitial cystitis, Urology 1997; 49: 2-9.
2. Foster HE. Urologic causes of pelvic pain. Infertily Reprod Med Clin North Am 1999; 10: 701-715.
3. Norting J. Interstitial cystitis: how should we diagnose it and treat it in 2004? Curr Opin Urol 2004; 14: 323-327.
4. Phatak S, Foster HE. The management of interstitial cystitis: an update. Nat Clin Pract Urol 2006; 3: 45-53.
5. Heim LJ. Evaluation and differential diagnosis of dyspareunia. Am Fam Phys 2001: 63 (8): 1535-1545.
6. Steege J. Dyspareunia and vaginismus. Clin Obstet Gynecol 1984; 27: 750-759. 
7. McCormick H, Vinson R. Sexual difficulties experience by women with interstitial cystitis. Women and Therapy 1988; 7: 109-119.
8. Schover L, Jensen S. Sexuality and chronic Illness: a comprehensive Approach. New York: Guilford Press, 1988.
9. McCormack W. Two urogenital sinus syndromes: interstitial cystitis and focal vulvitis. J Reprod Med 1990; 35: 873-878.
10. Sandberg G, Quevillon R. Dyspareunia: an intergrated approach to assessment and diagnosis. J Fam Pract 1987, 24: 66-69.
11. Sant G. Interstitial cystitis. In: Stamey T (editor). Monograps in Urology3. West Point, Pensylvania: Medixal Directors, 1991.
12. Gamsa A, Vikis-Freibergs V. Psychologiacal events both risk factors in, and Consequences of, chronic pain. Pain 1991; 44: 271-278.
13. Kaplan H. Disorders of Sexual Desire. New York: Brunner-Mazel, 1979.
14. Mc Cormick N, Vinson R. Interstitial cystitis: how women cope. Utol Nurs 1989; 9: 11-20.
15. Asklin B, Cassuto J. Intravesical Lidocaine in severe interstitial cystitis. Scand J Urol Nephrol 1989; 23: 311-312.
16. Gillespie L. You Don’t Have to Live with Cystitis. New York: Rawson Associates, 1986: 34-38