2ο ΒΡΑΒΕΙΟ | ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ 2018 | ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΙΑΒΗΤΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ
Εισαγωγή – Σκοπός: Το πομφολυγώδες πεμφιγοειδές (ΠΠ) είναι η πιο συχνή εμφανιζόμενη αυτοάνοση δερματοπάθεια με υποεπιδερμική πομφόλυγα, η οποία εμφανίζει μεγαλύτερη επίπτωση στην τρίτη ηλικία. Οι κλινικές του εκδηλώσεις παρουσιάζουν σημαντική ποικιλομορφία και περιλαμβάνουν έντονο κνησμό με ή χωρίς εξάνθημα (έκζεμα-κνίδωση) το οποίο ακολουθείται από την εμφάνιση φυσαλίδων και πομφολύγων. Σχετίζεται με την ενεργοποίηση του ανοσιακού μηχανισμού εναντίον δύο αυτοαντιγόνων (ΒΡ180, ΒΡ230). Πολλά φάρμακα έχουν συσχετιστεί με την εμφάνιση ΠΠ χωρίς να έχει αποσαφηνιστεί πλήρως ο παθογενετικός μηχανισμός. Πρόσφατα υπάρχουν αναφορές εμφάνισης ΠΠ με τη λήψη αναστολέων DΡΡ4.
Υλικό – Μέθοδος: Πρόκειται για αναδρομική μελέτη παρατήρησης στην οποία από τον Απρίλιο του 2009 έως τον Δεκέμβριο του 2017 καταγράφηκαν όλοι οι ασθενείς οι οποίοι νοσηλεύτηκαν στη Β’ Πανεπιστημιακή Κλινική Δερματικών και Αφροδίσιων Νοσημάτων με τη διάγνωση του ΠΠ. Συνολικά καταγράφηκαν 85 διαδοχικοί ασθενείς με ΠΠ επιβεβαιωμένο με βιοψία, από τους οποίους το 64.7% (55 ασθενείς) είχαν ΣΔ τύπου 2 (ΣΔτ2) και ελάμβαναν αγωγή. Από τους 55 ασθενείς το 65.45% (36 ασθενείς) ελάμβαναν αναστολείς DΡΡ4 σε συνδυασμό ή όχι με μετφορμίνη. Από τους 36 ασθενείς το 88,8% (32 ασθενείς) ελάμβαναν βιλνταγλιπτίνη.
Αποτελέσματα: Το ΠΠ συχνά συνυπάρχει με ΣΔτ2. Σε όλους τους ασθενείς με ΠΠ και αντιδιαβητική θεραπεία που περιελάμβανε DΡΡ4 αναστολείς, το εξάνθημα σταδιακά απέδραμε μετά τη διακοπή της αγωγής και τη χορήγηση κορτικοστεροειδών σε χρονικό διάστημα που κυμαινόταν από 2 ημέρες έως 3 μήνες.
Συμπέρασμα: Οι αναστολείς DΡΡ4 και ιδίως η βιλνταγλιπτίνη σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο εκδήλωσης ΠΠ. Με δεδομένη τη μεγάλη διείσδυσή τους στη φαρμακευτική αγορά του ΣΔτ2, θα πρέπει να υπάρχει γνώση και αυξημένη κλινική επαγρύπνηση ώστε σε περίπτωση εξανθήματος να γίνεται έγκαιρη διακοπή τους και διερεύνηση προς την κατεύθυνση του ΠΠ και θεραπεία.
Άφησε σχόλιο